Donateur aan het woord: Menno Metselaar

Siem schilderde en beschermde het Noord-Hollandse landschap

Sommige plannen zijn lichtvoetig van aard. Neem het plan van de familie Metselaar. Zij besloten om de nagelaten schilderijen van hun vader en echtgenoot Siem Metselaar (1935-2014) aan familie, vrienden en kennissen aan te bieden in ruil voor een zelf te bepalen bedrag. De opbrengst ging naar het Noord-Hollands Natuurfonds.

Siem Metselaar uit Avenhorn was een vrije geest. Hij was gezegend met een moeder die haar kinderen steevast aanspoorde om hun vleugels uit te slaan. Mede daardoor koos hij al vroeg zijn eigen weg. Via de HBS stoomde hij door naar de kweekschool waar hij verschillende aktes haalde. Zijn avontuurlijke inslag bracht hem op veel plekken in de wereld. Op zijn 33ste verhuisde hij met zijn vrouw Margreet en hun drie jonge kinderen naar Bonaire. Daar gaf hij enkele jaren les als docent Frans, Engels en tekenen. Daarnaast was Siem ieder vrij uurtje aan het schilderen. Zijn jongste zoon Menno kende hem niet anders dan met een kwast in de hand. Begin jaren zeventig pakte de familie opnieuw haar biezen. Nu naar het Noord-Duitse Bergen. Desgevraagd vertelt Menno dat hij dat heerlijk vond. “Wij kinderen hebben op allerlei plekken gewoond. Heel waardevol is dat. Het verbreedt je blikveld."

Hart in West-Friesland

Hoe ver Siem ook van zijn geboortegrond was verwijderd, West-Friesland verdween niet uit zijn gedachten. Hij legde de natuur op Bonaire en in Duitsland vast, maar schilderde in den vreemde ook ontelbare Noord-Hollandse dorpsgezichten en landschappen. Van in de winter, het kerkje in Haringhuizen, een slootje in Noord-Scharwoude tot het voormalige vissersdorp Kolhorn. Nadat de drie kinderen waren uitgevlogen, keerden Siem en Margriet in 1994 terug naar Noord-Holland. Daar meldt hij zich in Schagen bij vogelwerkgroep Tringa waarvoor hij zich vol overgave inzet voor de weidevogelbescherming. Menno: “Dat maakte hem ontzettend blij. Als je langskwam, vertelde hij altijd hoeveel kievits- grutto- en scholeksternesten ze hadden gevonden, en hoe prettig hij de samenwerking vond met de boeren rondom Schagen. Tot op hoge leeftijd wist Siem al zijn liefdes –het landschap, het schilderen, de weidevogels – met elkaar te combineren. De achteruitgang van de weidevogels ging hem dan ook erg aan het hart. 

200 schilderijen

Het bracht Menno, zijn broer, zus en moeder na Siems overlijden op het idee om de 200 schilderijen aan te bieden aan familie en vrienden en de opbrengst een speciale bestemming te geven. Het was in een keer klaar. Discussies overbodig: de opbrengst ging naar het Noord-Hollands Natuurfonds. Een specifiek gebied had de familie niet voor ogen. Het belangrijkste was: ondersteuning van het vertrouwde landschap uit Siems jeugd. Menno: “Mijn broer Klaas en schoonzus Jet hebben de klus op zich genomen om alles te inventariseren en te fotograferen. De meeste schilderijen kregen een plek bij familieleden, vrienden en bekenden. Iedereen blij! Met het schilderij én met de bestemming. Alles viel op zijn plaats en alles klopte. Ik weet zeker dat mijn vader dit geweldig had gevonden!”

Tekst: Truus Zonneveld